Afgelopen weekend ben ik met de jongens en meisjes van
Karunalaya met de trein naar Bangalore gereisd. Dit was een hele bijzondere
ervaring voor mij aangezien ik nog niet eerder met de trein was geweest hier in
India.
’s Ochtends vroeg om 6 uur zijn we vertrokken. De meiden
zijn de nacht van te voren al naar het jongenshuis gekomen en hebben daar op
een aparte kamer geslapen zodat die niet ook nog zo vroeg opgehaald hoefden te
worden.
Iedereen had een zware rugzak bij vol met kleding en hun
speciale scoutingpakjes (die ze nog niet eerder aan hadden gehad) en er waren
natuurlijk ook een hoop dozen vol met eten. Op naar het treinstation! Er gingen
ook een hoop stafleden mee van het project om te helpen en toezicht te houden.
In totaal hebben we zo’n 5 tot 6 uur in de trein gezeten en moesten we een keer
overstappen.
Het scoutingkamp vond plaats op een school (in verband met
de vakantie waren daar nu toch geen kinderen aanwezig). Eenmaal daar was het al
luncht tijd en hebben we lekker gegeten met z’n alle. Daarna werd het kamp
geopend door de vlag op te hijsen. De kinderen hadden dit al heel erg vaak
geoefend omdat ze elke zaterdag scoutingtraining hebben. De kinderen kregen hun
kamers ingedeeld en mochten hun spulletjes uit gaan pakken. Het was een rustig
dagje na zo’n lange reis. ’s Avonds werd er een kampvuur aangestoken en werd er
gezongen, gedanst en toneelstukjes opgevoerd. Iedereen vond het erg grappig,
maar helaas kon ik er niks van verstaan.
De tweede dag werd geopend met een puntentelling. Alle
kinderen zijn op leeftijd en sekse in een bepaalde groep ingedeeld (tigers,
lions, eagles, etc.). Doormiddel van activiteiten die ze uitvoeren en het goed
luisteren naar de begeleiders kunnen ze punten winnen, of juist verliezen. Elke
dag werd er een uitslag gegeven en was er een soort prijsuitreiking voor het
beste team en beste scout. Van elke groep werd er iemand gekozen. We hebben
deze dag veel scoutingspelletjes gespeeld en een hike gelopen.
Ik ben met de jongste jongens meegelopen. Eerst kregen ze
een uitleg van de signalen die op de weg waren getekend met stoepkrijt. Door
deze signalen te volgen zouden ze bij het eindpunt moeten uitkomen. De jongens
waren erg enthousiast en liepen de hike erg snel uit. Het eindpunt was een
andere shelter waar ook kinderen werden opgevangen, maar ook kinderen waren die
geadopteerd konden worden. Al deze kinderen kregen een lekkere snack en hebben
spelletjes gespeeld waarbij team Bangalore tegen team Chennai moest strijden.
Team Chennai had gewonnen en daarna zijn we weer terug naar het kamp gewandeld.
Het was de planning om de dag weer af te sluiten met een kampvuur, maar doordat
het hard ging regenen viel dat in het water. Gelukkig was er een grote
aula/gymzaal waar ze een grote kring konden maken en het kampvuur ritueel
zonder vuur verder voortzetten.
De derde dag was een sightseeing dag. We zijn ’s ochtends
vroeg om 5 uur weer met z’n alle in de bus gegaan om weer een rit van 5 uur te
maken naar een ander plaatsje. Daar hebben we erg veel gezien zoals een tempel
van sultan Tipu, een groot paleis en een kerk. Het was de bedoeling dat we ook
nog naar een dierentuin zouden gaan en een tempel zouden bezoeken maar daar was
helaas geen tijd meer voor. Na het bezoeken van de kerk gingen we weer terug naar
huis, helaas duurde deze rit door files 2 uur langer dan de heenrit dus de
kinderen waren allemaal heel erg moe. Om 1 uur
‘s nachts kwamen we aan en toen moest er nog gedineerd worden. Daarna
zijn we maar heel snel naar bed gegaan.
De vierde en laatste dag was aangebroken. Weer begonnen met
een puntentelling en prijsuitreiking. Daarna hebben we de hele ochtend
spelletjes gespeeld en tekeningen gemaakt over het kamp. De kinderen waren nog
steeds erg enthousiast en kwamen vertellen wat ze het leukste vonden aan het
kamp (het eten vonden ze het lekkerste! En dat snap ik wel wat hier kregen ze
veel meer gevarieerd eten dan normaal). Na de lunch heeft iedereen zich klaar
gemaakt voor de treinrit terug naar huis. Eenmaal aangekomen op het station was
het erg druk in de trein en we hadden maar 2 minuten om in te stappen.. Ken je
die plaatjes waarbij mensen uit een trein hangen? Nou daar werd ik samen met de
kinderen ingepropt. Ik kon niet bewegen en eigenlijk hing ik op andere mensen
om mezelf overeind te houden aangezien er aan alle kanten geduwd en getrokken
werd om mensen in de trein te krijgen. het is een wonder dat we op dit moment
alle kinderen bij elkaar en in de trein hebben gekregen aangezien het overzicht
helemaal weg was. Het bleek dat alle mensen in de trein op onze plekken waren
gaan zitten. We hadden bijna 2 coupes voor onszelf geboekt en deze mensen
hadden geen zitplaatsen geboekt. Er werd dus heel erg veel over en weer
geschreeuwd om onze plekken voor onszelf te krijgen. De mensen die op onze
plekken zaten waren daar ook nog eens boos om terwijl ze zelf niet de moeite
hebben genomen om een goede plek te boeken voor zichzelf. Uiteindelijk had
iedereen een plekje en werd het erg gezellig in de trein. De jongens en meiden
kwamen bij elkaar en gingen dansen en zingen. Na weer een reis van 7 uur met de
trein zijn we moe maar voldaan teruggekomen in Chennai bij Karunalaya. De
kinderen kregen nog eten maar ik was daar te moe voor en ben gelijk naar bed
gegaan.
Dit kamp was een erg leuke en bijzondere ervaring!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten