vrijdag 3 maart 2017

Sloppenwijken van India

Gisteren ben ik een middag meegenomen door de sloppenwijken van India. Wow wat een verschil met waar ik zit zeg! De huisjes zijn heel klein, alles zit dicht op elkaar gepropt en vaak zijn deze huisjes niet eens gemaakt van steen maar van plastic en ander materiaal.
Wat me gelijk opviel is dat deze mensen er heel gelukkig en blij uitzien. Ook werd me aan alle kanten thee en eten aangeboden, ondanks dat zij het dus echt niet breed hebben blijven ze heel gastvrij en willen ze mij hun eten geven! Ik heb dit natuurlijk afgewezen.
We werden voorgesteld aan een aantal moeders. Karanulaya (het project waar ik verblijf) biedt ook voetbal training aan kinderen uit deze wijken. Hiermee willen ze de kinderen tijdens het sporten leren hoe ze weerbaarder kunnen worden en voor zichzelf op kunnen komen. Ze leren plezier hebben, communiceren met elkaar en zijn fysiek bezig. Dit heeft een goed effect op de schoolresultaten.
Deze training wordt geheel gratis aangeboden! Een erg mooi initiatief waar deze moeders erg dankbaar voor zijn!

We mochten een ouderbijeenkomst bijwonen (voor deze moeders), waarbij een van onze medewerkers uitleg gaf over de voetbaltraining, maar ook over hoe de kinderen behandeld moeten worden. Bijvoorbeeld het aanleren van een goede manier van straffen. Dit zorgt voor een betere band tussen moeder en kind, waardoor het kind vertrouwen krijgt en dingen durft te vertellen.
Wij mochten op een stoel gaan zitten en de vrouwen kwamen voor ons op de grond zitten. Toen ik zei dat ik ook best op de grond wilde zitten, werd me verteld dat ik een stoel kreeg omdat ik een gast ben. Het voelt best vreemd om zo voor al die vrouwen te zitten op een stoel te zitten. Ik krijg er een aapjeskijken gevoel van, maar zij vinden het vooral leuk dat wij er zijn.
Toen we weer weg gingen kreeg ik ook een flesje drinken in mijn handen geduwd. Er werd bij vertel dat ze dit aan mij sponsoren omdat ik te gast was. Het was een super lief gebaar, maar ik had liever iets aan hun gegeven dan andersom.

Na deze meeting ben ik meegenomen naar een voetbalveld waar de meisjes training zouden hebben. Dit veld was eigenlijk gewoon een vuilnisbelt waar een vierkant vlak was gemaakt en twee hele kleine goaltjes waren weggezet. Voor ons ziet dit er raar uit, maar de kinderen hier zijn er echt heel erg blij mee! Helaas hadden de meeste meisjes examentraining (omdat de maand maart examentijd is in India).
Nadat ik dit allemaal heb gezien, mag ik echt blij zijn met hoe goed ik het heb! Ik mag echt niet meer klagen over hoe hard mijn bed en kussen zijn en dat ik tijdens het eten op de grond zit en mijn voeten daarvan pijn doen. Ik heb tenminste een bed en kussen en heb de mogelijkheid om een stoel te pakken wanneer ik dit wil.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten