Mahabalipuram en de vissersarea van Chennai

Afgelopen maandag ben ik naar het plaatsje Mahabalipuram afgereisd. Ik had deze naam al een paar keer horen vallen omdat het een historisch plaatsje is waar veel ruïnes van tempels zouden moeten staan. De vorige twee vrijwilligers (Esra en Carolijn) die hier een half jaar op Karunalaya hebben gezeten kwamen nog een paar daagjes langs voor ze weer naar Nederland zouden vertrekken en dit was de perfecte kans om daar samen heen te gaan. Samen met Esra en Marleen heb ik een taxi geboekt waarna we ruim een uur later aankwamen in Mahabalipuram. Ik merkte al gelijk dat dit stadje een stuk rustiger was dan onze drukke stad Chennai. Omdat we vroeg waren vertrokken hebben we besloten een hotel op te zoeken (zo noemen ze hier de restaurants) en even lekker te brunchen. Hier heb ik een Plain Dosa op. Dit is eigenlijk een soort pannenkoek waar je verschillende sausjes bij krijgt zoals sambar, kokosnoot- en tomatenchutney. Heel erg lekker en weer even iets anders dan rijst.

Dosa

Hierna zijn we opzoek gegaan naar de tempels en andere bezienswaardigheden. Als eerste zijn we naar the Shore Temple gegaan. Je kunt hier natuurlijk niet zomaar naar binnen, maar moet een kaartje kopen. Aan de balie werd me al snel duidelijk hoe ze hier gebruik maken van toeristen die deze plaatsjes bezoeken. Een Indiër betaald zo'n 30 roepie om binnen te komen, wij buitenlanders moeten 500 roepie betalen om binnen te komen. Dat is echt een mega verschil en afdingen hierbij gaat hem niet worden. Accepteren en toch maar naar binnen haha. De Tempel viel eigenlijk wel tegen omdat we verwacht hadden meer te zien. Het zijn inderdaad ruïnes en helaas werd de helft ervan gerestaureerd waardoor we niet naar binnen mochten.

Na het zien van deze tempel zijn we naar de Five Rathas gewandeld. Het was inmiddels al middag dus scheen de zon volop, er was gelukkig veel te zien maar we hadden beter een riksja kunnen pakken want ik voelde mijn huid branden en zag het steeds roder worden. Maar ach, je moet er iets voor over hebben om wat dingen te bekijken. Gelukkig mochten we met dezelfde tickets weer naar binnen en zagen we al wat meer kleinere tempeltjes bij elkaar en beelden van koeien en olifanten.

Daarna zijn we naar het strand gegaan wat er dichtbij lag om even uit te waaien met een lekker ijsje.

Vandaag ben ik ook met een van de werknemers hier meegenomen naar de vissersarea. Hier wonen veel arme mensen, die hun kinderen niet naar school kunnen sturen en hen laat werken om extra geld te verdienen. Karunalaya zet zich in tegen kinderarbeid en bied gratis lessen aan voor kinderen uit die buurt. Ze gaan 's ochtends eerst opzoek naar alle kinderen die op die dag naar school gaan. Ook wordt er ondertussen rondgekeken naar andere kinderen die aan het werk zijn en als die gevonden worden dan gaan ze met het kind en ouders in gesprek om hen ook naar dit klasje te sturen. 

We werden eerst door de buurt rondgeleid en hebben met verschillende ouders en kinderen gesproken. Hier werd duidelijk dat de kinderen vaak moeten werken omdat ouders uit elkaar zijn gegaan en/of vanwege een laag gezinsinkomen. De ouders zijn allemaal erg blij dat hun kinderen deze kans krijgen om naar school te gaan. Vaak werken de kinderen nog wel in de ochtend, en krijgen ze 's middags de kans om naar deze klas toe te komen.